Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Restatis igitur vos; Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Duo Reges: constructio interrete. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.
Mihi enim satis est, ipsis non satis. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Maximus dolor, inquit, brevis est. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; In schola desinis. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quippe: habes enim a rhetoribus; Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen;